Selamat datang di Indonesia

Jullie zullen misschien wel denken: ‘’Thijs die een reisblog bij gaat houden? Waar ging het mis?!’’ Al in Nederland werd mij verteld dat het voor mijzelf fijn is om bij te houden wat ik precies allemaal doe/meemaak, omdat je al vrij snel dingen gaat vergeten. En aangezien ik  volgens de meeste een typische Hesselmans ben, en dus dingen snel vergeet, ga ik het toch maar eens proberen. Daarom hier mijn allereerste Reisblog van mijn avontuur in Indonesië. Ongeveer 1 à 2 keer in de maand ga ik proberen om een stukje te schrijven en wat foto’s/video’s te uploaden zodat jullie daar in Nederland een beetje kunnen meegenieten van mijn avontuur hier, en ik natuurlijk kan onthouden wat ik allemaal gedaan heb!

Op 10 augustus was het zover en ging mijn avontuur naar Indonesië, na (soms langdurig) afscheid te hebben genomen van iedereen, eindelijk beginnen! Na een vliegreis van 15 uur, zette ik dan eindelijk mijn voeten op Indonesische grond. Zoals alles hier in Indonesië altijd perfect, en tot in de puntjes geregeld, is stond er ook nu iemand van de UI (Universitas Indonesia) op mij te wachten. Niet dus. Uiteindelijk belandde ik om 2 uur ’s nachts, dus 3 uur later dan gepland, in mijn appartement vlakbij de universiteit. Een taxichauffeur die zogenaamd niet wist waar mijn appartement was en dus blijkbaar met alle plezier 4 grote rondjes extra reed, corrupte politie, mensen/auto’s die opeens links lopen/rijden en maar lachen om die ene Nederlander die daar dan weer niks van snapt en in een klein hokje geduwd worden op 17 hoog: ‘’Welkom in Indonesië.’’

Nadat de academische registratie de volgende dag goed was verlopen, was het tijd om Jakarta en Depok te gaan verkennen. Aangezien er hier zo’n 100 internationale studenten rondlopen dit semester en vrijwel iedereen alleen is gekomen, is het absoluut niet moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. ‘’Hey, what is your name? Thai? Thaitsh? Can you please spell that for me please? Okay, do you want to join us for dinner tonight?’’ Na mijn eerste dag Indonesië kwam ik al snel achter 2 dingen: 1. Als de mensen hier vragen of je je eten spicy wilt en je vervolgens nee zegt, kan je het beste alsnog 3 flessen water bestellen. Zeg dus nooit ja, want dat is onbegonnen werk. 2. Ik moet de mensen hier om roepia’s gaan vragen wanneer ze met mij op de foto willen, big business!

Op 17 augustus vieren de mensen hier in Indonesië Independence Day, omdat ze op deze dag in 1949 onafhankelijk van Nederland zijn verklaard. Natuurlijk heel fijn om juist op deze dag als Nederlander hier in Indonesië rond te lopen…. Via via zijn we met een groepje van de UI in contact gekomen met een lokale inwoner van de stad Bogor. Hij nodigde ons uit om de Independence Day ceremonie van zijn community bij te komen wonen. Van dit fantastisch aanbod hebben we nooit spijt gehad! Het was een super mooie ervaring om mee te maken hoe de mensen in deze arme community met vrijwel niks toch zo vrolijk in het leven kunnen staan. Na de ceremonie was het tijd om oud-hollandse spelletjes, zoals zaklopen, met de kinderen te gaan spelen. Nadat de kinderen mij voor de 1000ste keer hadden aangeraakt om te kijken of ik toch echt geen alien of iets anders was, was het tijd om weer terug te keren naar Depok. Absoluut een ervaring die ik nooit meer ga vergeten!

Omdat de eerste colleges hier pas 29 augustus beginnen en we daarna tot en met 23 december nergens meer een week vrij hebben, moest er natuurlijk ook nog een beetje vakantie worden gevierd. Daarom ben ik samen met andere internationale studenten naar Jogjakarta gegaan, een stadje op ongeveer 8 uur reizen met de trein vanuit Jakarta. Ik denk dat de foto’s genoeg zeggen, wat een ongelofelijke mooie stad is dat! In de 3 dagen dat ik er ben geweest, hebben we de Prambanan (de grootste hindoeïstische tempel in Indonesië) en de Borobudur (een boeddhistisch heiligdom) bezocht. Beide hebben super veel indruk op mij gemaakt, zeker als je weet dat religie voor de mensen hier een enorme grote rol van betekenis heeft in het leven. Volgens de lokale bevolking hier krijg je het eeuwige geluk wanneer je een boeddha tussen de gaten van de stoepa (een soort klokachtig bouwwerk) kan aanraken. In tegenstelling tot de lokale bevolking, met hun kleine armpjes, was dat voor mij natuurlijk geen probleem. Laat dat eeuwige geluk maar komen!

Als klap op de vuurpijl, hebben we ook de Merapi beklommen om daar de zonsopgang te zien. De Merapi is de meest actieve vulkaan van Indonesië op maar liefst bijna 3000 meter hoogte. En dat hebben we geweten… Na een 4½  uur lange en steile tocht omhoog, was de top eindelijk in zicht. Ik durf toch wel te zeggen dat dit misschien wel fysiek en mentaal een van de zwaarste dingen was die ik ooit gedaan heb. Maar uiteindelijk was deze tocht het me allemaal waard aangezien ik nu wel gewoon kan zeggen dat ik op 3000 meter hoogte een Chicken McNugget gegeten heb en een lekkere Bintang gedronken heb. En ohja, het uitzicht was ook wel oké. Ik zeg: life goal, check! Maar toen moesten we dus ook nog naar beneden….

Ik hoor ons mam al roepen: ‘’Maar Thijs er moet toch ook nog gestudeerd worden?’’ Yes, helaas wel. Deze week zijn de colleges dan toch echt begonnen. Al vrij snel ben ik tot de conclusie gekomen dat de opvatting van op tijd komen hier nogal verschilt met Nederland. Dat kan nog wel eens gevaarlijk worden voor mij als ik komende week om 8 uur moet beginnen. Ook een leuk detail: Ik heb samen met een afgevaardigde van Agriterra mijn reis naar de Kandang Jan Hesselmans gepland. 21/22/23 september is het dan zover! Ik heb er onwijs veel zin in en hoop jullie allemaal over een paar weken te vertellen dat het geld dat we met z’n allen opgehaald hebben goed gebruikt is!

Sampai ketemu lagi!

P.s voor de liefhebber hier wat nutteloze feitjes:

- Na 4x de lokale Starbucks bezocht te hebben, is het personeel er, ondanks de gruwelijke beloning van al mijn muntgeld in roepia, nog steeds niet in geslaagd om mijn naam juist te spellen (Lees hier: Tais, Taiz, Thags en Tach)

- Aangezien ik maar liefst 25 (!) onderbroeken mee heb gekregen (bedankt nog daarvoor moeders) hoef ik omgerekend maar 7x al m’n onderbroeken uit te wassen voordat ik alweer terug ben!